درست لحظه اي كه ميخواي يك تومار بنويسي و يك عالمه حرف بزني ، همه چي از ذهن آدم ميره و فقط يك دل دردمند و غمگين ميمونه كه فقط ميشه گفت . . . متاسفم
( كه اونم هيچ دردي رو دوا نميكنه. )