سلام فاطمه جان . حدود يك هفته اي هست پستت رو خوندم ولي نتونستم كامنت بذارم خيلي وحشتناك بود. برام مثل يه شوك بود واقعا شوك رو تجربه كردم يه دوره ي بي حسي و بي فكري اصلا نمي توني ذهنت رو متمركز كني كه بخواي فكري كني... خيلي سخته خييييييييلييييييييي... الان دوباره پستت رو خوندم و واقعا دلم ميخواد بهت تبريك بگم ..بهت تبريك بگم به خاطر اينكه ايمانت رو از دست ندادي و محكم پيوندهات رو با خداي خودت حفظ كردي و همين طور بهت تبريك بگم به خاطر چنين شوهري كه دل دريايي و روح بزرگي داره خيلي حرف بزرگي زده توي ذهن و روح من كه نمي گنجه. چون واقعا خيلي جاها خوندم كه بعضي آدمها انقدر روح بزرگي دارن كه دنياي زميني رو تاب نميارن و ميرن حتي تو نوزادي اما هيچ وقت نتونستم باور كنم.. من اگر جات بودم الان كارم بدو بيراه به خدا و همه چيز و كس بود واقعا ايمانم رو از دست ميدادم ..... خيلي خبر تكان دهنده اي بود هنوز گيجم ... خدا به آدمهاي مومني مثل شما قطعا صبر مي ده مطمئنم ... مطمئنم .. مواظب خودت و شوهرت باش ...