سلام خانومي بايد بهت بگم خيلي اتفاقي وب لاگت را خوندم شايد بگم از معدود افرادي هستم كه كاملا دركت ميكنم. من 3 ساله پيش پسم به دنيا آومد ،من هم مثل همه مادرها شور و شوق داشتم .در عرض يك ساعت زندگيم (يعني بعد از عمل سزارين)از اين رو به اين رو شد و فهميدم بچه ام مريضه ،مريضي اي كه هيچ وقت خوب نميشه و همون روز اول احتياج به عمل جراحي داشت و تا الان 5 تا عمل كرده 2 تا قلب ،3 تا روده و مشكل ذهني هم داره.خلاصه بگم كه حتي يك روز از زندگيم را نميتونم بگم اونقدر غير عادي هست كه مثل افسانه ميمونه و هيچكس نميتونه باور كنه.خيلي از اون لحظات خيلي سخت دعا ميكردم كاش همون اوايل خدا ميبردش هم اون راحت ميشد وهم من .يه موقع فكر نكني ازش بدم ميياد نه،ولي خيلي سخته.هيچ كاريش سر وقت نيست تازه 1 ماهه كه داره راه ميره ،هنوز نميتونه غذا بخوره، حرف نميتونه بزنه،از 5-6 ماهگي ميبرمش كلاس كاردرماني ،گفتار و ..... از برخورد بد مردم و حتي دكترها چي بگم كه بارها دلم رو شكستند ،از برخورد بد پرستارها و كادر بيمارستانها حتي در بهترين بيمارستانهاي خصوصي دلم خونه،وخيلي چيزها كه اينجا جاش نيست.

الان چند وقته سرگرميم شده خوندن وبلاگهاي بچه ها ،وقتي مادرها از بچه هاشون مينويسند از شيرينكاريهاشون من هم شاد ميشم و هم سرگرم.اينطوري بود كه با شما آشنا شدم ،ميخواستم بگم خيلي سخته آدم عزيزي رو از دست بده ولي يك باره ولي من هر روز باهزاران مشكل درگيرم ،هر روز سختي هر روز درد و هيچ كاري نميتونم بكنم.

اگه تونستي يك سري مراكز توانبخشي بزن 2 ساعت بشين و نگاه كن .مطمئن هستم بعدش خدا رو شكر ميكني.شما بعد از يه مدت به زندگي عادي برميگردي ولي من و امثال من هر روز اونقدر خورد ميشيم كه برگشتن محاله.به اميد بهترين ها براي شما