سلام.عزيزم.ناخودآگاه اشكهايم براي تو سرازير شد.وقتي ديدم كه ديگر پسرت با شما نيست.ناخودآگاه غم از دست دادن پسر برادرم بعد از 27 روز از دنياآمدنش دوباره برايم زنده شد.ناخودآگاه زار زدم توي سينه ام...وقتي باردار بودم هر روز وبلاگ قشنگ شما رو هم كه باردار بودي ميخوندم و توي دلم از صميم قلب براي خودمون آرزوي توفيق داشتم....ولي ....

از صميم قلب از خدا ميخوام سال بعد همين موقع دوباره يه نسيم خوشبوي ديگه تو بهار زندگيتون وزيدن بگيره..اون روز دير نيست ...فقط كافيه محبت و لطف خدا رو باور كني...