پایان

وقتی که تو نیستی
من حزن هزار آسمان بی اردی بهشت را
گریه می کنم .

وقتی که تو نیستی
هزار کودک گمشده در نهان من
لای لای مادرانه تو را می طلبند .

درها بسته و کوچه ها مغموم اند
چشم کدام خسته از آواز من
خواهد گریست ؟

سفر به نام تو ، خانه
خانه به نام تو ، سینه
سینه به نام تو ، رگبار .

پ . ن :
_ تا مدتی نیستم شاید تا همیشه .
_ شرمنده ی محبت های همه ی دوستان که در این مدت از آوازهای تلخ من گریستند. این جمله ی آخر هم تقدیم آنها:
_ برای خواهر کوچولوی امیر علی که نیمی از مسیر آبی آسمان تا خاکی زمین را طی کرده دعا کنید .