چقدر اين موضوع رو خوندم توي كتابها كه اين پديده ها نيستند كه روي ما تاثير ميذارند بلكه پردازش در ذهن ما و نوع رويكرد ما با اون پديده هاست كه نوع واكنش و احساس ما رو تعيين ميكنند ... باورش سخت بود اما الان با نوشته ي تو باورش كردم پس ميشه واقعا مي شه از يك رويداد بي نهايت زجرآور و وحشتناك يك آرامش عميق گرفت مي شه از ناباورانه ترين غم دنيا آگاهي و صبر گرفت ... واقعا چقدر بالا و پاييني زندگي درس براي ما داره ... چقدر گاهي از كنار اين درسها ساده گذشتيم و رشد نكرديم ... و چه خوب كه انسان هميشه هوشيار باشه ... اميد دلنشيني پشت نوشته هات بود كه ميدونم راحت بدست نيومده ... ممنون كه همه رو از انتظار در آوردي تقريبا 180 نفر منتظر بودن...