هميشه بهت سر مي زدم بارها همراه با خوندن نوشته هات مخصوصا اذر 87 كلي اشك ريختم... يادمه تو اون زمان باردار بودم ... پنجره نظرات رو بستم رو به خدا دعا مي كردم كي و چطور جواب يه مادر رو مي خواد بده....ولي خدا جواب داد يه هديه يه مونس يه دختر يه همدم.... نعمت رو بر تو تمام كرد...شكر خدا كه بر همه چيز اگاه است.. دعا گوي هر لحظه ات هستم اميدوارم شيرين ترين لحظه ها قسمتت باشه و از روزهاي شاد بزرگ شدنش بگي از خاطرات شيرينش... منتظرت هستم بنويس....