لحظه ی دیدار نزدیک است
باز من دیوانه ام مستم
باز می لرزد دلم دستم

های نخراشی به غفلت گونه ام را تیغ
آی نپریشی صفای زلفکم را دست
و آبرویم را نریزی دل 

ای نخورده مست
لحظه ی دیدار نزدیک است ... 

بی صبرانه منتظر آن لحظه ام هدیه ی آسمانی ام . منتظر شنیدن صدای گریه ات،  دیدن خنده هایت ، حس برکت وجودت در زندگیمان ، لمس دستان و پاهای کوچکت تن ظریفت و بوی تنت ...   فقط دو روز دیگر مانده تا در آغوش بفشارمت ... صحیح و سالم و قدرتمند بیا ... با آگاهی بیا ... برایت گفته ام در دومین پست وبلاگت از تفاوت های دنیایی که اکنون در آنی و دنیایی که در آن قدم خواهی گذاشت . و می دانم که تو که اکنون چنین ضربات پر قدرتی نثار دلم می کنی توان رویارویی با همه چیز را خواهی داشت و از همه ی امتحانات زندگی سر بلند بیرون خواهی آمد . بیا قدرتمند مادر .  مهمان دلم، گلم، عزیزکم ! بیا و مهمان چشمانم شو بیا و صاحب تمام لحظاتم شو که بی تو لحظه ای زندگی را نتوانم ...